Het probleem

‘Mavis is een ongeduldige, boze merrie. Wanneer ze geen zin heeft of wanneer iets niet gaat zoals zij het graag wil, reageert ze meteen uitzonderlijk heftig. Vooral het steigeren is vervelend. Ik rijd al dertig jaar eventing, ook op andermans paarden. Zonder op te scheppen mag ik zeggen dat ik best veel ervaring heb, ook met lastiger paarden. Maar zo opvliegend als Mavis is, heb ik nog nooit meegemaakt…soms beangstigt het me. Ik vraag me weleens af: wat heb ik gekocht?’

 

De achtergrond

Toch was Mavis niet altijd zo heetgebakerd. Kate: ‘Mavis is gefokt door een goede vriendin. Mavis’ moeder is een energieke, prettige merrie die het in alle disciplines leuk doet. Mijn vriendin wilde een veulen fokken dat een hoger niveau eventing kon bereiken. Ik had er wel oren naar! Het eerste jaar bleef Mavis bij haar moeder. Mijn vriendin begon met de basisopvoeding voor ieder veulen: hoefjes geven, verzorgen, traileren, enzovoorts. Mavis was een fijn veulen, werkte goed mee en leerde snel. Was dat even anders toen ze terugkwam van de opfokker waar ze drie jaar stond. Toen Mavis bij mij aankwam, schrok ik van haar gedrag. Ze wilde niet stilstaan, had nergens geduld voor, en reageerde op alles wat ik haar vroeg heftig en boos. Ik liet haar gebit nakijken, haar rug nakijken, haar zadel nakijken… niemand vond een pijnoorzaak voor haar gedrag.’ 

 

De eerste aanpak

Kate woont op het Franse platteland en traint voornamelijk in de nabijgelegen bossen. ‘Dat vind ik prima. Maar met Mavis is het soms gevaarlijk: als ze ergens van schrikt, steigert ze en keert ze huiswaarts. Vaak neem ik haar als handpaard mee met mijn merrie Honey. Dat gaat op zich wel, Mavis accepteert Honey’s leiderschap. Maar alleen trainen blijft lastig. Daarom besloot ik al vrij snel om Mavis te laten trainen door Olivier Mussard, een professionele springruiter. Olivier liet zich de eerste keren niet afbluffen door Mavis’ karakter. Hij maakte zonder omhaal duidelijk welk gedrag hij niet tolereert in de training. Vrij snel konden we ons focussen op de training zelf. Mavis springt graag en makkelijk. Olivier brengt haar ook uit op wedstrijden; het eerste halfjaar sprong Mavis zelfs foutloos. Ze toont moed in de ring, springt ruim en was vrij snel gekwalificeerd voor de regionale springkampioenschappen in Fontainebleau. Buiten de trainingen en wedstrijden is haar gedrag echter niet veranderd. Ik geef haar dagelijks conditietraining, maar ze blijft lastig, ongeduldig en boos. Alles wat ik doe moet ik van tevoren goed doordenken. Want voor je het weet staat ze op haar achterste benen, letterlijk en figuurlijk.’ 

 

Gedragstraining

Omdat haar trainer onlangs zijn status als professional behaalde, mag hij Mavis niet meer uitbrengen op amateurwedstrijden. Daarom heeft Kate het stokje van hem overgenomen. ‘Ik durf het aan. Mavis heeft talent, dat is duidelijk. De trainingen bij Olivier gaan best goed. Maar toch mis ik het vertrouwen. Ik heb te veel narigheid van haar gezien. Ook blijft het me dwarszitten dat Mavis niet gewoon tevreden is. Ik bedoel: voor Olivier heeft een paard een heel andere functie dan voor mij. Mijn paarden zijn me heel dierbaar, daar heb ik graag een fijne band mee. Omdat Mavis’ gedrag en onze onderlinge band zorgelijk blijft, heb ik Petra Vlasblom gebeld. Ik hoop dat Petra mij kan vertellen waarom Mavis zo heftig reageert, zo snel uit balans is en wat ik kan doen om meer wederzijds vertrouwen op te bouwen.’

 

Petra Vlasblom over Mavis: ‘Het is een kunst om niet boos te worden’ 

Eerste bevindingen

‘Ik ontmoette Mavis op een keuring in Frankrijk. Dat was meteen een heftige ontmoeting, want Mavis draaide volledig door toen Kate met haar oudere merrie Honey wegliep. Mavis was bijna niet hanteerbaar door haar verlatingsangst. Daarnaast speelt dat Mavis een ongewoon sterke wil heeft. Als ze haar zin niet krijgt, wordt ze boos. Heel boos. Gevaarlijk boos. Toen Mavis aan de beurt was voor de keuring viel mij op dat Kate meer controle over haar paard heeft als ze erop zit, dan dat ze ernaast staat. Dat zie je vaker bij zeer ervaren ruiters: ze hebben heel goed geleerd leiderschap te geven vanuit het zadel, maar vanaf de grond kan dat een ander verhaal zijn. Mavis accepteert Honey’s leiderschap overduidelijk wel, maar die van Kate niet.’ 

 

De eerste aanpak

Kort na de keuring komt Petra bij Kate op stal om met Mavis te werken. ‘We zijn begonnen met grondwerk, een uitstekende manier om het paard duidelijk te maken wie de leider is. Mavis mist duidelijk een stukje basisopvoeding: niet zij, maar ik bepaal waar we heen gaan, hoe snel we daarheen gaan en hoeveel afstand ze van me moet houden. Na twintig minuten grondwerk, snapte Mavis mijn bedoeling. Dat waren geen makkelijke minuten, want Mavis is erg snel geïrriteerd. Steigeren, sleuren, vluchten, Mavis is fysiek en mentaal sterk. Toen ik, zoals ik altijd zeg, ‘de nieuwe software had geïnstalleerd’, ben ik de landweg af gaan lopen, die Kate dagelijks afrijdt voor haar trainingen in het bos. Ik zocht Mavis’ grens op: op ongeveer een kilometer van huis sloeg haar verlatingsangst toe. De eerste training ga je nooit over die grens heen, zodat het paard de kans krijgt rustig te blijven en kan ervaren dat tegenwerken niets meer oplevert en meewerken een beloning oplevert. Ik keerde om voordat ze kon exploderen. Mavis wilde natuurlijk graag naar Honey terug. Maar naar huis sleuren is er niet bij: Ik ben de leider dus ik bepaal het tempo. Bij iedere overtreding van richting, tempo en afstand, herhaalde ik de oefeningen die duidelijk maken wie de leider is. Bij een rustige respons, werd Mavis beloond door verder huiswaarts te keren.’

 

Het huiswerk

‘Na mijn training met Mavis heb ik Kate geleerd wat zij de komende tijd moet doen: om haar leiderschap te bevestigen moet ze een aantal maal per week - of in ieder geval op momenten dat het nodig is - grondwerk doen. Daarnaast moet ze de weg aflopen en kijken of ze Mavis’ grens steeds een heel klein stukje kan verleggen. Een klein stapje verder en bij succes meteen weer terug naar huis. Zo leert Mavis: rust levert mij meer op dan mijn boze gedrag. Immers: bij rustige respons is ze sneller thuis dan bij boos gedrag. Het is de kunst om niet boos te reageren op een paard dat zo boos is. Want dan bind je de strijd aan; bij Mavis verlies je die. Rustig blijven en duidelijk blijven, daarmee bevestig je je leiderschap.’ 

 

Doel

‘Als het Kate lukt mentaal sterker te worden ten opzichte van Mavis en de leiding over Mavis te behouden, verwacht ik dat Mavis zich beter gaat gedragen en van haar verlatingsangst af komt. Mavis zal altijd een sterke wil houden - dat is nu eenmaal haar karakter, en daarvan heeft Kate ook profijt in de ring is wel gebleken. Maar we moeten haar temperament zien om te buigen naar positief gedrag. Het steigeren moet uitgedoofd worden. Nu is Mavis dat gaan generaliseren; ze is het in steeds meer situaties gaan toepassen omdat ze vaak succes had met dat gedrag. Wanneer ze op eigen terrein ervaart dat steigeren haar niets meer oplevert, zal je zien dat het gedrag ook op andere locaties uitdooft. Mavis is een prachtig paard met veel potentie, maar ze kan zich pas verder ontwikkelen als de band tussen haar en Kate verbetert. Kate is een ervaren paardenvrouw en deze manier van grondwerken om leiderschap over een paard te krijgen is nieuw voor haar. Werk aan de winkel.’